In november 1964 zonk het vrachtschip ‘Al-Kuwait’, gevuld met 5000 schapen, in de haven van Koeweit. Het schip moest zo snel mogelijk boven water gehaald worden: de rottende schapen vormden een bedreiging voor de watervoorziening van Koeweit. Het schip was verzekerd door een Deens bedrijf welke uitvinder Karl Krøyer opdracht gaf om het vrachtschip op een zo’n goedkoop maar snel mogelijke manier weer boven water te krijgen.

De oplossing van Karl Krøyer

Het aanbrengen van een hijskraan om het schip boven water te hijsen zou te lang duren en het schip zou op deze manier mogelijk kunnen breken. Er moest dus een nieuwe manier bedacht worden om het schip omhoog te halen. Karl Krøyer kreeg het idee om de boot door middel van een buis te vullen met 65 ton aan balletjes van piepschuim. Het plan was een succes, het schip was boven water gebracht met slechts $345,000 aan totale kosten. Deze efficiënte vinding liet Karl Krøyer in Engeland (GB1070600) en in Duitsland (DE1247893) succesvol octrooieren. Ook in Nederland wilde Karl zijn vinding octrooieren maar hier werd zijn aanvraag geweigerd.

De nieuwheidseis, ‘prior art’

Om voor een octrooi in aanmerking te komen moet het om een technische vinding gaan die nieuw, inventief en industrieel toepasbaar is. Een vinding die al bestaat of te voor de hand liggend is, kan niet geoctrooieerd worden. Daarom wordt er bij een octrooiaanvraag grondig gezocht naar zogenaamde ‘prior art’; eerdere publicaties die laten zien dat de vinding niet nieuw is of dat deze voor de hand liggend is.

Donald Duck als prior art?!

Toen de onderzoekers van het Octrooicentrum Nederland de vinding van Karl Krøyer moesten testen op de nieuwheidseis, bleek deze te falen. In de Donald Duck strip, ‘The Sunken Yacht’ uit 1949, haalde Donald Duck samen met de neefjes een jacht uit het water op een manier die erg lijkt op die van Karl Krøyer:

Zoals in bovenstaande strip is te zien, gebruikten Donald Duck en de neefjes dezelfde techniek als Karl Krøyer maar dan met ping-pong balletjes in plaats van piepschuim. Deze strip geldt als prior art en zorgt ervoor dat de vinding van Karl Krøyer niet ‘nieuw’ is: de vinding voldeed niet aan de eisen en de octrooiaanvraag werd afgewezen.

CC Proof, het belang van het moment

Carl Barks was de maker van de strip en kan dus de geestelijke vader genoemd worden van de methode: voor zover bekend was Carl Barks de eerste die dit idee heeft uitgewerkt. Ook al was deze uitwerking in een stripverhaal, was deze voldoende om een octrooiaanvraag te weigeren.
Er was hier geen discussie mogelijk over het moment waarop de vinding werd gedaan: in 1949 zijn er door Walt Disney duizenden exemplaren van de strip, en dus de uitgewerkte methode, geprint en verspreid. Deze casus laat zien hoe belangrijk het moment is waarop iemand in het bezit was van een zeker uitgewerkt idee.

Klik hier om jouw werk direct te voorzien van een officiële datum